اوضاع وخیم معیشتی ورشد و گسترش اعتراضات کارگری
کارگران ایران که خود نیروی خلق کننده ثروت اجتماعی هستند دروضع رقت باری زندگی میگذرانند و با وجود گرانی کم نظیر مایحتاج اولیه زندگی، مزد ناچیزی دریافت می دارند و کارفرمایان از پرداخت همین مزد ناچیز دریغ می ورزندو ماهها طول میکشد تا حقوق کارگران را بپردازند. بقول سخنگوی اتحادیه سراسری کارگران اخراجی و بیکار جعفر عظیم زاده، مصاحبه با رادیو دویچه وله( آلمان) اسفند 1386 : "ظرف سی سال گذشته طبقه‌ی کارگر ایران، هر سال به نسبت سال گذشته، بی‌حقوق‌تر شده است. بویژه طی دهسال گذشته قراردادهای دائمی تماما به قراردادهای موقت تبدیل شده‌اند، به طوری که الان ۷۰ الی ۸۰درصد کارگران در ایران به صورت قرارداد موقت کار میکنند. کارگر قرارداد سفید را امضا می‌کند، بعد کارفرما هر بلایی بخواهد بعدا سر او بیاورد، وارد می‌کند. قبلا قراردادها مثلا ۶ماهه و یکساله بود، ولی الان دیگر قرارداد به صورت یکماهه و حداکثر دوماهه است. طی سی سال گذشته دستمزدها بشدت افت کرده‌اند، حقوق کارگری، حتا کفاف اجاره خانه یک خانواده‌ی ۴ نفره را بویژه در مراکز استانها نمی‌کند. الان مثلا فعالین شورا‌های اسلامی اعلام کرده‌اند که در شهر صنعتی قزوین، اجاره خانه ماهی ۲۲۰ هزار تومان است در حالیکه امسال حداقل دستمزد را ۲۱۹ هزار تومان تصویب کرده‌اند. طبقه‌بندی مشاغل عملا در این سالها انجام نگرفته و ما همبن الان عضوی در اتحادیه داریم که با ۲۳ سال سابقه کار، کل دریافتی اش ۲۳۰ هزار تومان است. اینطور هم نیست که مزایای دیگر باشد که حقوق کارگر، درنهایت ۵۰۰ یا ۷۰۰ هزار تومان بشود... "…
البته اوضاع اقتصادی بقدری بحرانی وفقرو تنگدستی به اندازه ای رشد کرده است که می توان آمارهای ژرفش شکاف طبقاتی را به سادگی از لابلای مطبوعات خود جمهوری اسلامی و بانک مرکزی بیرون کشید وپی به شرایط دهشتناک مزدبگیران بویژه کارگران و سایر حقوق بگیران زحمتکش برد. اکنون دیگر کارد به استخوان رسیده است و کارگران به وعده ها ودروغهای رژیم جمهوری اسلامی امید نمی بندند و برای افزایش دستمزد و بهبود رندگی با قدرت و قاطعیت بیشتری به اعتصاب دست می زنند و میکوشند مطالبات خودرا به کرسی بنشانند. سرمایه داران که منافعشان دروجود حکومت جمهوری اسلامی تامین میگردد ازپرداخت دستمزد کارگران خودداری میکنند و کارگران را مورد تحقیر قرارداده و حقوق آنان و خانواده آنان را پایمال می کنند. سرمایه داران گردن کلفت با نپرداختن دستمزد کارگران درحقیقت مال آنها را می دزدند و مامورین قدرت سیاسی بجای اینکه دزد را بگیرند قربانی دزدی را به اسارت می گیرند وازوی می خواهند که به دزدها اعتراضی نکنند و مجانی برای دزدان کار کنند. این است آن مذهبی که حکومت بمثابه افیون توده ها ازآن سود می جوید تا سرمایه داران را درکنف حمایت خود بگیرد. ولی کارگران ازمبارزه برای حقوق خود باز نمی ایستند. آنها به اشکال مختلف نظیر مسدود کردن جاده ها، تحصن، اعتصاب، راهپیمایی، تظاهرات، انتشار اعلامیه و جمع آوری امضاء، تجمع درداخل و خارج کارخانه و درمقابل مجلس، وزارتخانه، خانه کارگر، شهرداری....دست به مبارزه زده و از زندان ، شلاق و بگیر وببندهای جمهوری اسلامی نمی هراسند. اعتصابات قهرمانانه چند ماهه اخیر کارگران بویِژه کارگران نیشکر هفت تپه و شرکت واحد...و نشان از رشد و پیشروی کارگران دارد و این مبارزات از محدوده داخلی خارج گشته و حتا ازحمایت و همبستگی کارگران جهان برخوردارگشته اند.
اعتصاب 11 روزه کارگران هفت تپه در مهرماه سال گذشته ووادار کردن کارفرما به پرداخت حقوق معوقه حتا اگر یک پیروزی ولوجزئی ومحدود برای کارگران بوده باشد لیکن این امر براعتماد بنفس، روحیه تعرضی و تشکل یابی کارگران می افزاید. موفقیت هایی که در کارمبارزه بدست می آید، حاکی از توانایی روز افزون کارگران و ناتوانی رژیم سرمایه داری است و این عدم توازن همواره بیشتر بسود کارگران خواهد چربید. در ادامه این مبارزات ،2500 تن از کارگران هفت تپه برای دریافت دو ماه حقوق عقب مانده و پاداش های خود در روز پنجشنبه 16 اسفند درمقابل دفتر مدیریت تجمع کرده و دست به اعتراض و اعتصاب زدند و پس از چهار روز و با به کرسی نشاندن مطالبات خود به اعتصاب پایان دادند . لیکن مجددا بخاطر دبه درآودن کارفرما و عدم پایبندی مدیران شرکت به وعده های خود روز یکشنبه 25 اسفند بیش از 1500 نفر از کارگران مقابل درب مدیریت دست به اعتراض زدند.... تداوم و پیگیری و مصمم بودن کارگران هفت تپه تحسین برانگیز است و الهامبخش سایر کارگران خواهد بود.
هشت روز اعتصاب کارگران بیش از 5 واحد بزرگ تولیدی و صنعتی استان قزوین در اسفند ماه سال گذشته در مقابل استانداری، دراعتراض به عدم دریافت 2 تا 10 ماه حقوق پرداخت نشده و تجمع بیش از 400 نفر درمقابل بانک رفاه و فرمانداری ، پیکار متشکل کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی برای آزادی رهبران سندیکا ودردفاع ازحق ایجاد اتحادیه مستقل و اضافه دستمزد و حقوق پرداخت نشده... همه نشان از پیشروی مبارزات قهرمانانه کارگران دارد و رژیم را سخت به تکاپو انداخته است.حزب کارایران(توفان) از پیکارعادلانه طبقه کارگر ایران با دهها سال تجربه انقلابی و سندیکائی عمیقا حمایت کرده و خواستهای آنها را برحق و انسانی می داند. ما معتقدیم که که تنها اتحاد طبقاتی وتشکل این طبقه است که شرط نخست سایرموفقیتهای وی بشمار می رود. چاره کارگران حزب طبقه کارگراست که به دانش مارکسیسم لنینیسم مسلح باشد و باید ازاین طریق وفقط ازاین طریق منطقی و طبقاتی، مرگ نظام فقرآور ونکبتبار سرمایه داری وحشی را فراهم آورند. زنده باد پیکار خستگی ناپذیر طبقه کارگرقهرمان ایران! مرگ بر رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی!
نقل از توفان الکترونیکی شماره 20
ارگان الکترونیکی حزب کارایران فروردین 87- آوریل 2008
www.toufan.org
toufan@toufan.org
