گلزارخاوران شعله ای نیست که خاموش گرددگزارشات رسیده حاکی از آن است که جلادان جمهوری اسلامی این قاتلان هزاران جوان پر امید و آزادیخواه ایران درخلال هفته پایانی دی ماه از روز جمعه 20 دی تا جمعه 27 دی ماه بخشی از گورهای قربانیان کشتار دسته جمعی تابستان و شهریور 1367 را با بولدوزردرهم ریخته و با ریختن خاک تازه و کاشتن درخت سیمای آن را تغییر داده تا ازاین طریق آثار جنایت هولناک فاجعه اعدامهای وحشیانه و جنون آمیز سالهای 60تا 67 رابپوشانند. بازماندگان قربانیان کشتاردسته جمعی هرتابستان با دسته های گل به گلزارخاوران آمده و بر مزار عزیزانشان به گفتگو با یکدیگر پرداخته و یاد و خاطره آنها را گرامی میدارند. خانواده های قربانیان سال 67 هرتابستان به رغم تهدیدات و ضرب و شتم ماموران دولتی تجمع کرده و این امر درسالهای اخیر به یک سنت مبارزاتی علیه رژیم جمهوری اسلامی تبدل شده است. به یمن امکانات الکترونیکی و تسهیل ارتباطی بین داخل و خارج کشور این تجمعات در عرصه بین المللی نیز انعکاس نسبتا خوبی داشته و همین امر رژیم را به وحشت مرگ انداخته است. رژیم جمهوری اسلامی همواره ازاین که گورستان خاوران بعنوان سند جنایت تاریخ نظام سرمایه داری اسلامی میدانی برای مبارزه و افشاگر زشتی سیمای سیاسی دستگاه حکومتی است، هیچ گاه نگرانی خویش را ازاین امر پنهان نکرده و با ترفندها و حیل مختلف سعی در تخریب و پاکسازی آن داشته است.
جمهوری اسلامی به آینده اش بیمناک است. ازتنفر بازماندگان قربانیان کشتار بیرحمانه سالهای 60 و 67 نسبت به خود آگاهست. حضورهرساله خانواده ها در گلزارخاوران و گسترش همبستگی با این عزیزان رژیم را به وحشت انداخته است. حضور فیزیکی خانواده ها درخاوران حتا اگر هیچ اقدام سیاسی در آن محل صورت نگیرد جنایت و قساوت رژیم تبهکاراسلامی را که هزاران تن از جوانان میهن را بدون هیچ گونه محاکمه ای تیرباران کرده و درشبهای قیرگون آن سالها اجساد خونین را درخاوران پرتاب نمود ، یادآوری میکند. رژیم تجمع خانواده های قربانیان در خاوران را محاکمه سیاسی خویش تلقی میکند و این خطر را می بیند که دراثر رشد و گسترش چنین تجمعات اعتراضی مشکلات بزرگی برایش فراهم گردد. رژیم جمهوری اسلامی نسبت به منافع طبقاتی خود آگاهانه و نقشه مند عمل میکند. هرحرکتی که بخواهد نطفه تشکل را بخودگیرد آن را درنطفه خفه میکند. حتا اگر چنین اقدامی درراستای همسوئی با ادعاهای " انسان دوستی" خود رژیم باشد. تعرض به مادران صلح در تهران که درحمایت و همسبتگی با مردم غزه به میدان آمده بودند نشان ازبیم و وهراس رژیم ازشکل گیری تشکل دارد. رژیم از تشکل یابی مردم درتمام عرصه های صنفی سیاسی و فرهنگی و اجتماعی می ترسد و تخریب خاوران نیزدرهمین کادر قابل بررسی است. گلزارخاوران سمبل مقاومت و یادگارمبارزین و انقلابیون راه آزادی و استقلال و عدالت احتماعی است واین سند جنایت هولناک همواره باید زنده بماند و همگان بویژه نسل جوان از کم و کیف این فاجعه آگاهی یابد.
اعتراضات گوناگونی تاکنون علیه تخریب گلزارخاوران صورت گرفته است. سازمان عفو بین‌المل نیز طی نامه ای از جمهوری اسلامی خواسته است «سریعا به تخریب صدها گور فردی و جمعی بی نام و نشان در گورستان خاوران پایان دهد و تضمین کند که این محل حفظ خواهد شد. همچنین تحقیقات قانونی بی طرفانه، جامع و مستقل در این گورستان و در باره اعدام های دسته جمعی سال ١٩٨٨ در ایران را که "کشتار زندانیان" نامیده می شود و سالهاست به تاخیر افتاده است، آغازنماید. کميسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد علاوه بر تاکيد بر حق خانواده های قربانيان برای دادخواهي، درخواست کردند "که مقامات سازمان ملل در جريان ملاقاتهايشان با مسئولان جمهوری اسلامی بخواهند که به آزارواذيت خانواده ها پايان داده شود.« لیکن نباید به این اعتراضات تا همین حد بسنده کرد. باید از تلاش همه خانواده ها حمایت کرد. حزب ما از همه گروهها و احزاب و سازمانها و شخصیتهای سیاسی می خواهد هر یک به سهم خود علیه تخریب گلزار خاوران دست به فعالیت زنند و اجازه ندهند رژیم تبهکار جمهوری اسلامی به اهداف کثیفش دست یابد.
گلزارخاوران سند مخالفت با جمهوری اسلامیست و شعله ای نیست که خاموش گردد.
گلزار خاوران سند جنایت و محاکمه کلیت نظامی سرمایه داری جمهوری اسلامی و سمبل مقاومت و ایستادگی است.
نقل ازتوفان الکترونیکی شماره 30 ارگان الکترونی حزب کارایران بهمن 1387
www.toufan.org
toufan@toufan.org
