محاکمه کارگران هفت تپه، محاکمه طبقه کارگر ایران،
به نفع کلان سرمایه‌داران زالوصفت است
سرانجام پس از ماه‌ها بازداشت، شکنجه و زندان روز ۱۲ مرداد ماه اولین جلسه دادگاه فعالین کارگری سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه و پنج تن از فعالین رسانه‌ای آغاز شد. «اسماعیل بخشی» و «علی نجاتی»، نمایندگان انتخابی سندیکای نیشکر هفت تپه و پنج فعال دیگر «سپیده قُلیان»، «عسل محمدی»، «ساناز الهیاری»، «امیر امیرقُلی» و «امیر حسین محمدی فرد» از نویسندگان و فعالین «نشریه اینترنتی گام» هستند.
اگر فرزند من و شما را به دادگاه احضار کنند، ما چه می‌کنیم؟ روشن است، پشت درهای بی‌دادگاه به عملکرد چنین دادگاه‌هائی اعتراض می‌کنیم. تعدادی از آشنایان و حامیان زحمتکشان در برابر دادسرا تجمع کردند. معترضین هم با یورش نیروی امنیتی دستگیر و روانه زندان شدند. «هیراد پیر بداغی»، «رهام یگانه»، «فرید لطف‌آبادی» از بازداشت‌شدگان‌‌اند.
حکم دادگاه در این روز به دلایل موهوم به تأخیر افتاد. شنبه ۱۹ مرداد «سپیده قُلیان»، که در اعتصاب غذا به‌سرمی‌بَرَد، محاکمه شد. او در دادگاه اظهار داشت که در دوران بازجوئی تحت فشار و شکنجه قرار گرفته است و به این خاطر اتهامات وارده را شدیداً مورد اعتراض قرار داد. «جمالدین حیدری‌منش»، وکیل خانم «سپیده قُلیان» اظهار داشت که «موکل او خانم قُلیان به عنوان فرزند یک کارگر حق دارد که از دیگر کارگران و از حق و حقوق‌شان دفاع کند. دفاع از حق و حقوق قانونی که دیگر جُرم نیست!». جالب است به‌دانیم که زیر سایه احکام اسلامی، در چارچوب نظام منفور جمهوری اسلامی جهت ماستمالی‌کردن رانت‌خواری‌ها در مجتمع هفت تپه، وکیل قانونی آقای «حیدری‌منش» هم تهدید به بازداشت شد و البته وسائل همراه او نیز توقیف شد که درس عبرتی شود تا در جلسات بعدی و یا برای موکل دیگری دهان نه‌گُشاید و در سکوت در انتظار صدور حکم دادگاه باشد. جالب است به‌دانیم که قاضی پرونده فوق به آقای «حیدری‌منش» می‌گوید: «شما با دفاع از سپیده قُلیان، قوه قضائیه و نیروهای امنیتی را زیر سوال می برید»! به این معنی وکلای شریف ایران باید بدانند که وظیفه آنان نه دفاع از موکل، بلکه دفاع از قوه قضائیه و نیروهای صدیق! امنیتی است، هزینه‌اش را هم باید موکلین متقبل شوند. این قانون زور در نظام حاکم بر ایران است.
وضع وکیل «اسماعیل بخشی» هم بهتر از اولی نیست. وسائل خانم «فرزانه زیلابی»، وکیل «اسماعیل بخشی» نیز توقیف شد و برای ایشان هم پرونده‌سازی کردند تا برای دیگران هم درسی شود و تکلیف‌شان از پیش روشن گردد!
باید به این نکته مهم توجه داشت که قاضی خطاب به بازداشت‌شدگان، که گفته بودند، خطایی مرتکب نشده‌اند و از حقوق حقه خود، که نان، کار و آزادی است، دفاع کرده‌اند و اینها طبق قوانین جمهوری اسلامی جُرم محسوب نمی‌شود، گفته است که «شعار نان، کار، آزادی مربوط به زیر شکم و بالای شکم است، اینها شعارهای کمونیستی است»! نمی‌دانستیم که رهبر انقلاب، آیت‌الله خمینی، در دوران انقلاب «کمونیست» بوده است! از بقیه اظهارات قاضی درمی‌گذریم چون فاقد ارزش و از اینرو قابل بررسی نیست. به‌بینید کارگران ایران، زحمتکشان ایران با چه هیولاهایی باید دست و پنجه نَرم کنند!
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه در بیانیه‌ای جداگانه به همین منظور به قاضی پاسخ دندان شکنی داد: «ما می‌گوئیم پیروز شده‌ایم، چرا که توانستیم کیفرخواست میلیون‌ها کارگر و زحمتکش را روی میز قوه قضائیه ایران قرار دهیم. خواست میلیون‌ها کارگر، فارغ از رنگ، نژاد، مذهب و ملیت، با هر لباس و زبانی که باشد، عرب، لُر، کُرد، تُرک، فارس، بلوچ، وووو. مطالبه ما کارگران رنگ و نژاد نمی‌شناسد؛ جنبش ما، جنبش نان، کار و آزادی است و در هیچ دادگاهی شکست نه‌خواهد خورد، در هیچ دادگاهی!».
دادگاه «امیرحسین محمدی فرد» و «ساناز الهیاری» به ریاست قاضی سرشناس «مقیسه» روز ۲۰ مرداد برگزار شد که در طی آن «متهم» امکان دفاع از خود را نه‌یافت و به دلیل کمبود وقت، رسیدگی به پرونده «ساناز الهیاری» یک هفته دیگر هم به تأخیر افتاد و «امیر حسین محمدی فرد» هم به اعتصاب غذای خشک خود ادامه داد.
سرانجام حکم بیش از ده کارگر هفت‌تپه صادر شد: ۸ ماه حبس تعزیری و ۳۰ ضربه شلاق براساس رأی دادگاه؛ ۹ نفر از کارگران به تحمل ۸ ماه حبس تعزیری و ۳۰ ضربه شلاق محکوم شدند، که تا پایان مدت تعیین شده توسط دادگاه به صورت تعلیق خواهد بود و یک کارگر دیگر نیز از اتهامات مطروحه تبرئه شد. دادگاه این کارگران ۲۳ مرداد ماه برگزار شد و پیش از این، هفت کارگر این مجتمع به هشت ماه حبس تعلیقی و ۳۰ ضربه شلاق تعلیقی محکوم شده بودند.
رژیم منفور جمهوری اسلامی از بدو پیدایش خود همواراه با زبان زور، تهدید، زندان، شکنجه و اعدام با کارگران و زحمتکشان ایران سخن گفته است. امروز نیز با هدف به حاشیه‌‌کشاندن فساد مالی و دزدی سران بلندپایه نظام، رخنه جاسوسان در ارگان‌ها و نهادهای دولتی و غیردولتی و به خاطر شرایط بسیار دشوار اقتصادی و ادامه سیاست‌های خانمان‌برانداز خصوصی‌سازی، کماکان دست به ایجاد ارعاب و تهدید می‌زند. بدون شک این پایان ماجرا نیست و ظلم و بی‌دادگری توسط دستگاه‌های اجرائی ادامه خواهد یافت. بدون تردید نه دادگاه‌های فرمایشی و نه زندان و شکنجه، زحمتکشان جامعه را از مبارزه برای احقاق حقوق باز نه‌خواهد داشت و با اتحاد طبقاتی و تشکیلات سیاسی به پیروزی دست خواهند یافت.
حزب ما پیگیرانه از مبارزات سندیکائی و به حق زحمتکشان ایران تا آخرین توان دفاع می‌کند و در جهت سازماندهی اعتراضات کارگران و تقویت تشکلات مستقل کارگری و برای آزادی فوری و بی قید و شرط کارگران زندانی و سایر فعالین سیاسی ازهیچ کوششی دریغ نه‌خواهد کرد.
نقل از توفان الکترونیکی شماره 158 شهریور ماه 1398
