کارگران ایران و مسأله تجاوز احتمالی امپریالبیستی
آنچه را که رضا شهابی، عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد در سخنرانی خود در پنجاه و دومین کنگره کنفدراسیون عمومی کار فرانسه در شهر دیژون فرانسه، که در ۱۲ ماه می ۲۰۱۹ با حضور نمایندگان سندیکا‌های کشورهای مختلف جهان برگزارگردید، اظهار داشت، بیانگر سیاست صلحجوئی و انترناسیونالیسم پرولتریست. سرنوشت طبقه کارگر ایران با سرنوشت زحمتکشان عراق، افغانستان، سوریه، لبنان، فلسطین و غیره پیوند خورده است. طبقه کارگر ایران نمی‌تواند نسبت به تحولات منطقه و آنچه که در این کشورها می‌گذرد، بی‌تفاوت بماند. لذا با سیاستی که در میان صفوف زحمتکشان تفرقه ایجاد کند، آنها را به دشمنی با هم کشاند و آنها را در مقابل هم قرار دهد، به مخالفت برمی‌خیزد و در قبال آن سیاست طبقاتی خود را برمی‌گزیند، صف خود را از صف دشمنان طبقاتی جدا می‌سازد. و زحمتکشان را فرامی‌خواند تا در مبارزه روزانه خود به امر صیانت از استقلال ملی توجه خاصی داشته باشد و آنرا جزء جدائی‌ناپذیر مبارزه در جهت تحقق آزادی و عدالت اجتماعی بداند. آنچه که رضا شهابی بیان داشت غیر از این نیست. اکنون به بخش پایانی و مهم سخنان رضا شهابی گوش دهیم: «ما کارگران با جنگ افروزی‌های دولت‌های سرمایه‌داری در جهان و مخصوصاً در خاورمیانه مخالفیم. تهدید نظامی و تحریم جز خراب‌تر‌کردن وضعیت زندگی کارگران و زحتمکشان ایران، عراق، افغانستان، سوریه، لبنان، فلسطین و... ندارد. ما کارگران به پشتیبانی هیچیک از بلوک‌های سرمایه‌داری توهم نداریم، بلکه به همبستگی کارگران و حقوق بگیران جهان احتیاج داریم».
به این معنی طبقه کارگر ایران فقط در درون برای کسب عدالت اجتماعی و آزادی نمی‌رزمد، مبارزه او در عصر امپریالیسم نمی‌تواند جنبه ملی به خود نه‌گیرد که گرفته است. بنابر این مبارزه برای کسب آزادی با مبارزه برای حفظ استقلال سیاسی و حاکمیت ملی درهم‌آمیخته است؛ آنها را نمی‌توان از هم تفکیک نمود و فقط جنبه عدالت اجتماعی آنرا برجسته کرد و دیگری را از افق دید خود دور انداخت.
پشتیبانی اپوزیسیون خودفروخته از راه «سیاست تهدید و تعرض» برای دستیابی به «آزادی» و «عدالت اجتماعی» راه اطاعت و فرمانبری است. ملت‌ها اگر بخواهند بر استقلال خود تکیه کنند، راهی جز همبستگی بین‌المللی، مقاومت و ایستادگی برای حفظ استقلال سیاسی و مبارزه علیه هرگونه تهدید و تحریم و جنگ نیست. ملت‌ها خواهان جنگ نیستند. ولی صلحجوئی ملت‌ها به این معنا نیست که چنانچه امپریالیسم به حاکمیت آنها تعرض نماید، آنها از خود مقاومت نشان نه‌دهند، به استقبال او روند. همانطور که در سوریه نه‌رفتند و از میهن و یکپارچگی سرزمین خود به دفاع برخاستند. این نظام امپریالیسم است که جنگ می‌طلبد و کوشش می‌کند تا آنرا به نام «آزادی» به ما تحمیل کند.
سرنگونی رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی ایران تنها و تنها وظیفه مردم ایران است، چون امریست داخلی. طبقه کارگر ایران در ادامه مبارزات خود به نیروی خود متکی است و با دخالت هرگونه نیروی خارجی مخالف است.
توفان الکترونیکی شماره ۱۵۵ نشریه الکترونیکی حزب کارایران خرداد ماه ۱۳۹۸
www.toufan.org
