بیانیه گروه
برای فلسطین:
روز
دانشجو، میراثی برای پرچمداری ضدامپریالیستی
دانشگاهیان بیدار، مبارزان راه آزادی و عدالت؛
شانزده آذر، صرفاً یک امر تقویمی یا تاریخی بایگانیشده نیست.
این روز، نقطه عطف تاریخی است که نهال جنبش دانشجویی ایران را با خون آذرخشهای
ضدفاشیسم و ضدامپریالیسم (شریعترضوی، قندچی و بزرگنیا) آبیاری کرد. این روز،
روزِ تجدیدِ عهد با جوهرِ شورش و انقلابیگری است؛ شورشی علیه ساختار سلطه و
استعمار.
جوهر آن روز، نه یک مطالبه صنفی، که مبارزهای طبقاتی و
ضداستعماری بود. دانشجویان آن روزگار میدانستند که سلطه داخلی بدون اتکا به سلطه
خارجی پایدار نیست. مهمتر از آن، دانشگاه در آن برهه، سنگری مستقل و خودجوش بود
که خود را از منافع طبقاتی مرتجع جدا میکرد و میتوانست به نقطه پیوند با خیابان
و طبقات محروم تبدیل شود؛ جایی که روشنفکرِ انقلابی در کنار کارگران و توده مردم میایستاد
تا دست استعمار و ارتجاع از منابع ملی را کوتاه کند.
امروز، آن نیروی ضداستعماری کجاست؟ چرا دانشگاه ما، که
زمانی سنگرِ ستیز با قدرتهای بزرگ بود، تبدیل به محلی برای جولان صفوی(ها) و سریعالقلم(ها)
شده است؟ نیروهایی که یکی دانشگاه را قلعه بوروکراسی و مناسبات قدرت و دیگری آن را
آموزشگاهی برای تن دادن به نظمِ جهانیِ موجود میخواهد.
آنچه امروز در غزه میگذرد، صرفاً جنگ میان دو طرف نیست؛
بلکه جدال تاریخی جبهه مقاومت و مردم تحت ستم با نظام سلطه جهانی است که صهیونیسم
را بهعنوانِ پایگاه نظامی، امنیتی و اقتصادی خود در قلب خاورمیانه کاشته است.
در دورانی که بهنظر میرسد جامعه نیز از گفتمان انقلابی
خود در سطح زبان و ادبیات تهی شده و در حال گذر از آرمانهای انقلاب پرشکوه پنجاهوهفت
است، اصرار اعضا و بانیان گروه «برای فلسطین» بهمنظور یادآوری و زنده نگهداشتن
حافظهای است که ریشه در واقعیات مادی و انضمامی ما در خاورمیانه و بهتبعِ آن ایران
دارد؛ نه صرفاً نوعی واکنش از سرِ رفع تکلیف برای بزرگداشت یک رویداد تقویمی. ما
باید جوهر رادیکال این روزها را از فرمهای خنثیشده بوروکراتیک و دولتی جدا کنیم.
دانشگاه، اگر دانشگاه باشد باید با طبقه کارگر و فرودستان
پیوند داشته باشد. دانشجو اگر دانشجو باشد، باید فراتر از دغدغه ارتقای فردی، خود
را در متن مبارزه جهانی علیه سلطه، جنگ، تحریم و غارت منابع ببیند و هر شکلی از
عادیسازی نسلکشی، اشغال و تبعیض، باید با مقاومت فکری، اخلاقی و جمعی در دانشگاه
مواجه شود.
ما، در گروه «برای فلسطین»، با صدای بلند اعلام میکنیم: ۱۶ آذر، روز مبارزه
ضداستعماری و ضدامپریالیستی است. مبارزه ما با امپریالیسم و نظمِ سرمایهداری تا
زمانی که دست استعمار و ارتجاع از جهان کوتاه نشود و تا زمانی که فلسطین بهعنوانِ
پرچمدار این نبرد جهانی به پیروزی نرسد، ادامه خواهد یافت.
برای آنکه ۱۶ آذر فقط «یادآوری» نباشد و به «آغاز کنش» تبدیل
شود، میتوانیم حداقل از این نقاط شروع کنیم:
حلقههای مطالعه انتقادی درباره امپریالیسم، فلسطین، تاریخ
جنبش دانشجویی.
نوشتن، ترجمه و بازنشر متنها، پوسترها، پادکستها و ویدئوهایی
که پیوند ۱۶ آذر، فلسطین و مبارزهٔ ضدامپریالیستی را توضیح میدهند.
مبارزه با تحریف تاریخی ۱۶ آذر که میخواهد آن را
صرفاً به یک روز «آییننامهای» و کمخطر تبدیل کند.
پیگیری و بازتابدادن مبارزات دانشجویان در دانشگاههای
جهان علیه جنگ، نسلکشی و سرمایهداری نظامی.
تبدیل دانشگاههای ایران به کانون همبستگی نمادین و فکری
با مبارزات رهاییبخش در فلسطین و فراسوی آن.
دانشگاه باید جایی باشد که سکوت درباره فلسطین و امپریالیسم
هزینه داشته باشد؛ نه سخن گفتن از آن. هر کلاس، سخنرانی یا رویدادی که اشغال، جنگ،
تحریم و سازوکارهای سلطه جهانی را عادیسازی یا سفیدشویی کند، باید با پرسشگری علنی،
افشاگری دانشجویی و تولید روایت ضدقدرت خنثی شود؛ تا روشن بماند که دانشگاه سنگر
مقاومت است؛ نه حاشیه امنِ بیطرفی و انفعال.
هر مبارزه جدی، نیازمند مراقبت از جسم و روان خود و
رفقاست.
وفاداری، رفاقت، نقد درونیِ رفیقانه و تمرین سیاستِ جمعی،
بخشی از «انقلاب درونی» است که بدون آن هیچ تحولی در بیرون پایدار نمیماند.
۱۶ آذر ۱۴۰۴
