تجمع اعتراضی مادران عزادار در پارک لاله جلوه ای از تداوم مبارزات توده ها!
واقعيت اين است که بدنبال قتل ندا آقا سلطان که انعکاسی جهانی یافت ، شنبه های هر هفته جمعی از مادران عزادار جهت دادخواهی و اعتراض به جنایات رژیم جمهوری اسلامی ، در میدان آب نمای پارک لاله با در دست داشتن عکس جگر گوشه هایشان دست به تجمع می زنند. اين تجمع اعتراضی ، همواره بطور متداوم مورد يورش نيرو های سرکوبگر جمهوری اسلامی قرار گرفته است. برای نمونه در هفته گذشته نیرو های انتظامی رژیم با پرتاب گاز اشک آور بسوی این مادران قصد متفرق کردن آنها را داشتند.
در روند خیزش های بزرگ مردم ایران بر علیه رژیم سرکوب گر جمهوری اسلامی و در تداوم این اعتراضات که همواره با تهاجم و سرکوب وحشیانه مزدوران رژیم روبرو میشود ، هم اکنون هزاران زن و مرد مبارز در سیاه چال های مخوف جمهوری اسلامی مورد وحشیانه ترین شکنجه ها قرار دارند. در میان کشته شده گان ، زنان و مردان بسیاری در خیابان ها یا با اصابت گلوله های سربی رژیم جان خود را از دست دادند و یا دستگیر شده گانی بودند که در زندان های رژیم در زیر شکنجه جان باختند. خانواده های جان باختگان که هر هفته در پارک لاله دست به تجمع اعتراضی می زنند در واقع خانواده همان کشته شده گان خیزش اخیر هستند.
رژیم جمهوری اسلامی که پایه سلطه اش بر سرکوب خونین اعتراضات مردمی استوار است ، رژیمی که تنها بزور سر نیزه و شکنجه و اختناق و اعدام ، حیات ستمگرانه اش را تا کنون تضمین کرده است ، حق هر گونه تجمع را از مردم سلب نموده و از وحشت تداوم و به ثمر رسیدن این مبارزات دست به چنین یورشی بر علیه مادران میزند ، مادرانی که نمی خواهند مرگ فرزندانشان به فراموشی سپرده شود و خواهان شناسایی و محاکمه آمرین و عاملین مرگ فرزندانشان می باشند. بسیاری از این مادران بعد از گذشت ماه ها از دستگیری فرزندانشان کوچکترین خبری از وضعیت و شرایط فرزندانشان در سیاه چال های جمهوری اسلامی را ندارند. جمهوری زن ستیز اسلامی به خوبی بر درجه خشم و نفرت این مادران از خود واقف است و می داند که ضجه این مادران ، فریاد هزاران زن و مرد مبارزی است که توسط این جلادان در این 30 سال به خون غلطیده اند.
این مادران که در جهنم جمهوری اسلامی با هزاران مشقت فرزندانشان را پرورش دادند، امروز باید شاهد جان باختن آن ها در خيابان ها و در سیاه چال های جمهوری اسلامی باشند.
این مادران می خواهند و حقشان هست که بدانند بر سر عزیزانشان چه رفته و میرود. این مادران فریاد دادخواهی در گلو دارند ، ولی رژیم دار و شکنجه جمهوری اسلامی تحمل دادخواهی مادرانی که فرزندان شان را به قتل رسانده است را ندارد.
حاکمیت جنایت پیشه جمهوری اسلامی ، 30 سال است که داغ از دست دادن هزاران عزیز را بر دل مادران ایران نشانده و روزی نبوده که خانواده ای را داغدار نکرده باشد. هزاران زن و مرد کمونیست و آزادیخواه مبارز را در دهه 60 به خاک و خون نشاند. هزاران کودک را برای همیشه از داشتن پدر یا مادر یا هر دوی آن ها ، محروم نمود. هزاران مادر در سراسر ایران بیش از 30 سال است که در غم از دست دادن جگر گوشه هایشان که اکنون در گورستان های بی نام ایران و گلزار خاوران خفته اند می سوزند. بدون شک ، تا به حال صد ها مادر در سراسر ایران آرزوی دادخواهی فرزندان دلیرشان را با خود به گور بردند و هرگز نفهمیدند که حتی اجساد عزیزانشان در کدام نقطه از خاک ایران دفن شده است.
تجمع اعتراضی مادران عزادار در "پارک لاله" در ایران یاد آور مبارزات مادران "میدان ماه مه" در آرژانتین است.
در سال های 1976 تا 1983 میلادی ، هزاران تن از مبارزین آزاديخواه و کمونیست در آرژانتین توسط دولت نظامی آن کشور ، بعد از تحمل شکنجه های وحشتناک به قتل رسيدند. هزاران انسان مبارز در این دوران که "جنگ کثیف" نام گرفت به وسيله نيروی های سرکوب گر ربوده شده و ديگر کسی از سرنوشتشان خبری نيافت. مادران آرژانتینی که تلاششان برای یافتن و آگاهی از سرنوشت فرزندانشان بی نتیجه مانده بود از 30 آپریل 1977 تا به حال ، هر 5 شنبه بعد از ظهر برای اعتراض و دادخواهی در مقابل کاخ صورتی رنگ رئیس جمهوری آرژانتین دست به تجمع زده اند . این مادران از سوی نیرو های نظامی دولت های دیکتاتوری آرژانتین بار های بار مورد تعرض واقع میشدند ، تا آنجایی که 3 تن از این مادران به دلیل پایداری و استقامت مبارزاتی شان در مقابل ارتجاع ، همچون فرزندان خویش ناپدید شدند. جنبش مادران "میدان ماه مه" نه تنها تاثیر شگرفی بر مبارزات آزاديخواهانه مردم آرژانتين گذاشت بلکه افکار عمومی دیگر کشور های جهان را به خود نیز جلب نمود. این مادران مبارز امروز بعد از گذشت 30 سال از کشته شدن و مفقود شدن فرزندانشان ، کماکان دولت های مختلف آرژانتین را برای اعلام علنی اسامی همه کشته شدگان در "جنگ کثیف" تحت فشار گذاشته اند و در جهت حفظ آرمان های مبارزاتی و زنده نگه داشتن حافظه تاریخی جامعه شان از وقوع جنایاتی که بر عزیزانشان رفت کماکان تجمع هفتگی خویش را حفظ کرده اند. مادران شجاع آرژانتینی در پروسه مبارزات سی ساله خویش ، در واقع پرچم داران و ادامه دهندگان راه مبارزاتی فرزندان خود می باشند.
تاریخ ثابت کرده که توده های تحت ستم از مبارزات و تجارب یکدیگر می آموزند. حال مادران داغ ديده ايران هم دارند همان تجربه را بر عليه جمهوری اسلامی به پيش می برند و می کوشند با تجمع اعتراضی خود هم ياد عزيزانشان را پاس دارند و هم با تاکيد بر ضرورت اعلام اسامی همه جانباختگان حوادث اخير و همه قتل های پنهانی ديکتاتوری حاکم ، خواست شناسائی آمرین و عاملین اين جنايت را هر چه بيشتر به ميان مردم ببرند. مادران به خون خفته گان دهه 60 و مادران عزادار پارک لاله به خوبی میدانند که رژيم ددمنش جمهوری اسلامی مسبب به قتل رسيدن فرزندانشان می باشد. سردمداران جمهوری اسلامی چه به اصطلاح اصلاح طلب باشند و چه اصول گرا ، سالهای سال است که نشان داده اند برای حفظ اين نظام جهنمی از هيچ جنايتی دريغ نمی ورزند. همين میر حسین موسوی که امروزه لباس سبز به تن کرده و می کوشد جمهوری اسلامی را از گزند مبارزات مردم مصون دارد، خود يکی از کسانی است که در قتل عام زندانيان سياسی در سال 67 نقش اساسی داشته است. موسوی که امروز در مقابل سئوال و دادخواهی مردم در مورد زندانیان سیاسی جانباخته در دهه 60 ، یعنی زمانی که سمت ننگین نخست وزیری رياست جمهوری خامنه ای جلاد را بر عهده داشت ، قرار گرفت مذبوحانه با پوزخند گفت: "من زندانبان نبودم ، بروید از زندانبان ها بپرسید که در زندان ها بر سر زندانیان سیاسی دهه 60 چه گذشت" !!! تو گویی که امروز خامنه ای و احمدی نژاد شخصا خود زندانبانند!! و چون شخصا "زندانبان" نیستند در مقابل جنایاتی که انجام میگیرد مسئول نمی باشند!!
بنابر اين اصلاح طلبان حکومتی همچون موسوی ، داغ ننگ سرکوب ، زندان ، شکنجه و اعدام بهترین زنان و مردان مبارز و کمونیست ایران در دهه 60 را بر پیشانی دارند. ننگی که با هیچ رنگی ، حتی رنگ سبز هم پاک نخواهد شد.
به امید آن که تجمع اعتراضی مادران داغ ديده هر روز وسعت بيشتری گرفته و در راستای مبارزات بر حق توده های ستم دیده ، جهت سرنگونی جمهوری اسلامی قرار گيرد. مبارزه ای که در کنار مبارزات توده های ستمديده جهان در روند خود بايد بساط فقر و گرسنگی ، ظلم و ستم ، زندان و شکنجه و اعدام را در سراسر دنیا برای همیشه محو نمايد.
پیروز باد تجمع اعتراضی مادران جان باختگان!
جمهوری اسلامی با هر جناح و دسته نابود باید گردد!
هر چه مستحکم تر باد پیوند مبارزاتی خلق های جهان!
اتحاد زنان آزادیخواه
14 دسامبر 2009
Etehadezan@gmail.com
