در یکی دو هفته ی اخیر تهاجم جدیدی علیه فعالین کارگری صورت گرفته است . 5 نفر از کارگران هفت تپه و اعضای هیات مدیره‌ی سندیکا هر یک به یک سال حبس (شش ماه تعزیری و شش ماه تعلیقی ) محکوم شده اند و آقایان فریدون نیکوفرد ، علی نجاتی ، جلیل احمدی ، قربان علیپور و محمد حیدری مهر در زندان به سر می برند. هم چنین محمد اشرفی از دستگیرشدگان مراسم روز کارگر در پارک لاله به یک سال حبس دردادگاه بدوی محکوم شد. جرم همه ی آنها تبلیغ علیه نظام عنوان شده است. در همین راستا عده ای دیگر از شرکت کنندگان مراسم روز کارگر در پارک لاله احضار شده که اتهام آنها نیز اقدام علیه امنیت ملی و یا مشابه آن عنوان شده است.
این همه در حالی است که بیشتر مراکز کارگری در التهاب بسر می برد. نپرداختن چندین ماه حقوق و اخراج های دسته جمعی حاصل سیاست های غلط اقتصادی و سودطلبی حریصانه ی سرمایه داران است. کارگرانی که ماه ها حقوق نگرفته در معرض بیکاری هستند و اگر اعتراض کنند "علیه امنیت ملی اقدام کرده اند" و" نظام را مورد تعرض" قرار داده اند؟؟!!
آیا با این استدلال، باید این گونه نتیجه گرفت که پایه های نظام و امنیت آن بر بی حقوقی کارگران و زحمتکشان و گرسنگی خانواده های آنان قرار دارد؟ اگر کارگران اعتراض کنند که چرا حقوق‌شان پرداخت نشده است علیه نظام به پاخواسته اند و اگر در روز کارگر در یک پارک بخواهند دور هم جمع شوند امنیت ملی به خطر می افتد و...
این چه نظامی است که پایه های آن بر بی حقوقی کارگران و ستم بر آنان و استثمار آنان است؟ ادعانامه‌ها علیه کارگران ادعانامه علیه حکومت گران است . ادعانامه ها امنیت سرمایه ها را می خواهد تا در پناه آن دارایی های مردم که با دسترنج کارگران و زحمتکشان ساخته شده است، به ثمن بخس ویا کمترین قیمت به غارتگران اموال مردم به نام خصوصی‌سازی واگذار شود تا آنان بتوانند به سودهای کلان دست یابند. نمایندگان کارگران هفت تپه به زندان می روند تا غارتگران اموال مردمی به راحتی و بدون مانع بتوانند زمین حاصل خیز آن خطه را با قیمتی نازل به غارتگران اموال مردمی بفروشند، شرکت را ورشکسته اعلام کرده و کارگران را اخراج کنند. و اگر تا به امروز این کار را نکرده اند به دلیل هم بستگی کارگران و مبارزات آنان در جهت ایجاد تشکل مستقل کارگران بوده است.
اکنون بر همه ی کارگران ونهادهای مستقل دفاع از حقوق انسانی آنان فرض است که به هر طریق ممکن از فعالان کارگری حمایت کرده و برای جلوگیری ازمحکومیت آنان تلاش کنند. ما از همه کارگران و نهادهای مستقل داخلی و بین المللی می خواهیم تا اجازه ندهند کارگرانی که تنها به خاطر احقاق حقوق اولیه خود مبارزه کرده اند، زندانی کرده و خانواده های آنان را تحت فشار قرار دهند. احکام دادگاه ها باید ملغی گردد و محاکمه ی فعالین به دلیل عدالت خواهی محکوم شود.
به امید آن روز که هیچ انسانی به دلیل احقاق حقوقش مورد تعرض قرار نگیرد.
کانون مدافعان حقوق کارگر
آبان 88
