سرمشقی ازحزبیت ، ما را ترک کرد

 

رفیق بهزاد حقیقی مبارز ثابت قدم و قدیمی سازمان مارکسیستی – لنینیستی توفان و عضو ارزنده حزب کار ایران (توفان) در تاریخ ۱۳ دسامبر ۲۰۱۹بعد از یکدوره سخت و طولانی بیماری فراموشی، به­درود حیات گفت و رفقای خود را با غم و اندوهی فراوان تنها گذارد.

وقتی برای پرس و جوی حال رفیق با وی تماس می­گرفتیم تا از پیشرفت بیماریش با خبر شویم با مزاح می­گفت "هنوز مارکسیسم – لنینیسم را فراموش نکرده­ام". حقیقتا که مارکسیست لنینیست مومنی بود. در هر تماس حزبی تقاضا می­کرد تا توان جسمیش اجازه می­دهد برایش مسئولت در نظر بگیریم.

رفیق بهزاد در ۱۳۲۴ در تهران به­دنیا آمد و در سال ۱۳۴۲ موفق به اخذ دیپلم متوسطه شد. این رفیق تا قبل از آمدن به آلمان در آوریل ۱۹۷۱ به خدمت سربازی رفته و سپس به مدت ۵  سال به عنوان نقشه­بردار در ایران در شرکتهای ساختمانی کار کرد.

بعد از یکسال کار آموزی در شرکتهای مختلف در آلمان، در مدرسه مهندسی هاگن و سپس کلن در رشته ساختمان نامنویسی کرده ادامه تحصیل داد.

رفیق بهزاد از همان بدو ورود به­آلمان با توجه به­اینکه از همان زمان جوانی در ایران به­حزب توده ایران تمایل داشت، به­سازمان مارکسیستی – لنینیستی توفان به­منزله ادامه دهنده راه پرافتخار این حزب پیوست و مبارزه ضد رویزیونیستی را آغاز نمود. رفیق بهزاد در جریان اختلافاتی که در یکی از حوزهای سازمانی بروز کرد سازمان توفان را ترک نموده و سازمان "شفق سرخ" را در اواسط دهه ۷۰ میلادی بنا نهاد و عضو هیات مرکزی این سازمان بود. "شفق سرخ" که از نظر ایدئولوژی تفاوت اساسی با سازمان توفان نداشت توانست با امکاناتی که داشت سازمانی قدرتمند در ایران بنا کند که از دست ضربه ساواک در امان ماند و در انقلاب ایران مصممانه شرکت داشت. این تشکیلات بعد از انقلاب تجزیه گشت، بخشی از آن به "حزب کمونیست کارگران و دهقانان ایران" پیوست، بخش دیگری از آن در عملیات مسلحانه سربداران در آمل شرکت کرد و بخش کادرها و مرکزیت آن از جمله رفیق بهزاد حقیقی بعد از  کنگره وحدت میان حزب کار ایران و سازمان کارگران مبارز ایران به حزب کار ایران (توفان) پیوستند و وی تا روز آخر در صفوف حزب کار ایران (توفان) به­فعالیت ادامه داد. این رفیق، رفیقی با ایمان و با پشتکار بود. تقریبا اغلب جزوات کلاسیک آموزگاران کمونیست، نصب شده در بایگانی حزب کار ایران را این رفیق تایپ زده است. هربار کاری را که داوطلبانه آغاز کرده و به­پایان می­رساند با مسئولان حزبی تماس می­گرفت و تقاضای کار جدید می­کرد. معتقد بود باید تا توان داشت فعالیت کرد و پشتکار به­خرج داد. وی یاد قهرمان کتاب "فولاد چگونه آبدیده شد" نیکلای آستروفسکی را در ما زنده می­کرد. یادش گرامی است و راهش ادامه دارباد!

 

حزب کارایران(توفان)

دی ماه ۱۳۹۸

www.toufan.org