دشمن اصلی مردم عراق نیروهای اشغالگر استعماری
هستند
انفجارهای اخیرعراق و نابودی مردم غیر نظامی، موافقان تجاوز
به عراق را که موذیانه از کنار محکوم کردن تجاوز امریالیستی فرار می کردند و آنرا
مثبت ارزیابی می نمودند، بر آن داشته است که ماهیت دولت و کشور عراق و تحولاتی که
در آنجا انجام شده و می شود را به نفع عربستان سعودی و امپریالیسم و صهیونیسم
تحریف کنند و چه بهانه ای بهتر که مسئولیت فاجعه عراق را به گردن جمهوری اسلامی
بیاندازند که هم جنایتکار و هم بدنام است و آب تطهیر بر سر و دست جرج بوش و تونی
بلر و اوباما و همه دارو دسته های ابرشرکتهای آمریکائی بریزند. توگوئی اگر جمهوری
اسلامی حضور نداشت، فجایع افغانستان، عراق، لیبی، سوریه، لبنان و ... بوجود نمی
آمد. مگر فاجعه ای که بر سر مردم فلسطین آمده است محصول نزول جمهوری اسلامی بوده است؟
جنگ در عراق در 2003
با شلیک بیش از 380 موشک در یک روز آغاز شد. بیش از سی هزار بمب بر سر مردم
عراق ریختند و بیست هزار موشک هدایت شونده که نادقیق و مخرب بودند و نام هوشمند را
با خود حمل می کردند روانه خانه های مردم و مکانها و تاسیسات غیر نظامی شدند. تمام
تاسیساتی که باید بعدا توسط شرکتهای آمریکائی "بکتل" و
"هالیبرتون" به رهبری "شولتس" و "دیک چنئی" ساخته
می شدند و قراردادهای نان و آبدار با آنها بسته می شد، قبلا تخریب شد تا مجددا با
پول مردم عراق با سفارش به شرکتهای آمریکائی بازسازی شوند. رادیو و تلویزیون،
کارخانه های برق، تلفن که هرگز خطر نظامی نداشتند، نابود شدند. مدارس و دانشگاهها
تعطیل گردیدند. بی سوادی جای با سوادی را گرفت. اینها هدایای جرج بوش و پل برمر و
ابر شرکتهای آمریکائی به مردم عراق بودند. لس آنجلس تایمز نوشت: "صدها غارتگر
که کاشی های باستانی را شکستند و ربودند، آثاری را غارت می کردند که پیشینه آنها
به جامعه اولیه بشری می رسید. هشتاد درصد از 170 هزار شیئی ارزشمند موزه به یغما
رفت" (17 آوریل 2003) . کتابخانه ملی عراق که حاوی دانشنامه دکتراهائی بود که
تا آن زمان منتشر شده بودند به ویرانه تبدیل شد. قرآن های به قدمت هزار سال ناپدید
شدند. میراث فرهنگی بشریت زیر توجه دموکراسی نیروهای یغماگر آمریکائی نابود شد.
ولی از وزارت نفت با تمام توان حفاظت کردند تا اسناد آن بر باد نرود. روح عراقی و
نه تنها عراقی، فرهنگ همه ملتهای منطقه از آسوری، ارمنی، ترک، عرب، فارس، ایرانی،
سومری، کلدانی، بابلی، فنیقی، مصری و... گرفته تا فرهنگهای بعد از اسلام نابود
شدند. آمریکائی ها نه تنها موزه ها را توسط عمال خویش غارت کردند، بلکه به گفته
روزنامه تایم: "سربازان آمریکائی به دنبال صندلی های راحت و سوغاتی می گشتند،
بسیاری از اتصالات را از هواپیما ها بازکردند، صندلی ها را پاره کردند، به تجهیزات
کابینهای خلبانان آسیب رساندند و همه شیشه های جلوی هواپیما را شکستند" آنها
صد میلیون خسارت وارد کردند و هواپیمائی ملی عراق را که اموال عمومی بود نابود
کردند و تازه این در مورد شرکتی است که می خواستند پیش از آن آنرا خصوصی کنند و از
مالکیت دولت در آورده و به شرکتهای آمریکائی ببخشند(14 ژوئیه 2003 نشریه تایم).
پل برمر دستیار اجرائی هنری کیسینجر در کشور عراق مسئول
اجرائی این همه حراج بود.
تا قبل از ورود آمریکائی ها عراق بهترین نظام آموزشی منطقه
را داشت، بیشترین میزان سواد آموزی در جهان عرب را داشت، هشتاد نه در صد عراقی ها
در سال 1985 با سواد بودند، برعکسِ آمریکائی های اشغالگر که با
"سوادانش" نیز بی سوادند و ذهن زدائی شده اند.
پل برمر رئیس آمریکائی "تشکیلات موقت نیروهای
ائتلاف" در عراق که بلاواسطه بعد از تجاوز و اشغال عراق زمام امور را بدست
گرفت نخست به تقسیم غنایم و ثروتهای ملت عراق پرداخت. ذخایر بانکی و طلاهای عراق
را دزدید، موزه های عراق را غارت کرد و بهترین هایش را به موزه های ممالک
امپریالیستی علیرغم وجود قانون منع ورود و خرید میراث فرهنگی و آثار عتیقه ملل
دیگر منتقل کرد. وی طرح مشارکت سرمایه داران آمریکائی را در صنایع عمده عراق که
همه تا آن زمان دولتی بودند، ارائه داد و با استفاده از تئوریهای دانشجویان مکتب
شیکاگو در آمریکا، نخست همه صنایع عمومی عراق، یعنی ثروتهای عمومی مردم عراق را
خصوصی نموده به حلق شرکتهای آمریکائی ریخت. وی مبتکر سیاست نئولیبرالی در عراق بود
که همه ثروتهای مردم عراق را خصوصی کرد تا غارت آنها راحت بوده و نظارت بر آنها
بدست عمال ابرشرکتهای آمریکائی بیفتد. بر اساس اوامر وی این شرکتها از پرداخت
مالیات معاف بوده و می توانستند و هنوز هم می توانند سود سرشار خویش را صد در صد
از عراق خارج کنند. آنها نیازی ندارند که به سرمایه گذاری مجدد در عراق بپردازند.
سیاست باقی گذاردن زمین سوخته و چپاول عراق بدست پل برمر اجراء شد و تا به امروز
نیز توسط همه حکومتهای دست نشانده بعدی نیز اجراء می شود. بر اساس فرمانهای وی
دروازه های عراق به روی کالاهای امپریالیستی بنام تجارت آزاد و رفع
موانع گمرکی علیرغم ادامه "تحریم" و سیاست "غذا در مقابل نفت"
باز شد تا آزادی عراق از میان برود. پل برمر به دولت عراق قراردادی استعماری به
مدت چهل سال تحمیل کرد و حتی حفظ امنیت عراق را در اختیار شرکتهای خصوصی امنیتی و
مزدور و آدمکش آمریکائی قرار داد که دولت عراق باید مخارج آنها را تامین کند و
دولت آمریکا نیز نیازی ندارد که مسئولیت عملیات جنایتکارانه آنها را تقبل نموده و
گزارش کمکهای تسلیحاتی و راهبردی به آنها را که خارج از کادر کمک به ارتش رسمی
صورت می گیرد به اطلاع کنگره آمریکا برساند. آنها در استفاده از کلاه شرعی دست
آخوندها را از پشت بسته اند. 15 هزار مستشار و نیروی نظامی آمریکا با مصونیت
قضائی تحت عنوان وابستگان دیپلماتیک که عملا مصونیت قضائی دارند، در عراق
حضور داشته و رژیم نوکر صفت مالکی با دست آنها و با تقلب در انتخابات و سرهمبندی
قانون اساسی بر سر کار آمده است. 50 هزار سرباز آمریکائی در نزدیکی مرزهای عراق
ساکنند که هر آن می توانند با تشخیص خود برای حفظ "امنیت" عراق(بخوانید
امنیت سرمایه شرکتهای آمریکائی-توفان) وارد خاک عراق شوند. برای تصویب قانون اساسی
کنونی عراق به اتباع اسرائیلی عراقی تبار نیز اجازه دادند در انتخابات شرکت کنند و
این آقای مالکی و اپوزیسیون ضد صدام حسین و جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی و
اردن این ننگ را پذیرفتند که اسرائیلی ها در تعیین سرنوشت آینده عراق و حکومت
کنونی عراق مهر صهیونیستی خویش را بزنند، از رئیس جمهور گرفته تا نخست وزیر بر
اساس همین قانون اساسی با امضاء اسرائیل بر سرکار آمدند.
پل برمر که مدعی بود می خواهد دموکراسی به عراق بیآورد، همه
انتخابات دموکراتیک مردم عراق را که در ناحیه ها توسط خود مردم انجام می گرفتند،
باطل اعلام کرد و ماموران خود را بر این مقامات مستقر گردانید. عجیب نبود که صدها
هزار مردم عراق در بغداد و بصره با شعار "انتخابات آری، آری، انتصابات نه،
نه!" به میدان آمدند و با اعتراض به ادامه سیاست سرکوب دموکراسی مردمی و
ادامه سیاست استبدادی صدام حسین از آستین
پل برمر خشم خود را نسبت به حضور امپریالیستها اعلام کردند. عراقی ها فریاد می
زدند که اقدامات پل برمر که با زور سرنیزه سربازان آمریکائی و عمال دست نشانده
عراق صورت می گرفت، هیچ چیز دیگری نیست جز جایگزینی یک دیکتاتوری با دیکتاتوری
دیگر.
در مورد جنایات آمریکائی ها و غارت سرزمین عراق که تا به
امروز ادامه دارد می توان کتابها نوشت. ولی همین جزئیات حاکی از آن است که
امپریالیست آمریکا و نیروهای استعمارگر ائتلاف دشمنان مردم عراق اند و از کشور
مستقل عراق یک مستعمره به تمام معنا ساخته اند. برای آزادی و استقلال عراق باید
نیروهای اشغالگر امپریالیستی را با قهر انقلابی اخراج کرد. هر گونه تحریف واقعیات
عراق و منحرف کردن جهت مبارزه ضد امپریالیستی بهر بهانه ای که باشد به نفع
امپریالیسم در منطقه و به ضرر همه خلقهای منطقه است. حزب کار ایران(توفان) از
مبارزه میهنپرستانه مردم عراق برای اخراج امپریالیستها و آزادی و استقلال عراق
حمایت می کند.
بر گرفته از توفان شماره 167 بهمن
ماه 1392 فوریه سال 2014، ارگان مرکزی حزب
کار ایران(توفان)
صفحه
حزب کار ایران (توفان) در شبکه جهانی اینترنت
نشانی
پست الکترونیکی(ایمیل)
سایت
کتابخانه اینترنتی توفان
سایت آرشیو نشریات
توفان
توفان در توییتر
توفان
در فیسبوک
توفان درفیسبوک به زبان انگلیسی
